Wąż

Minęło trochę czasu od posiłku Juanity więc moja wężyca zaczęła wykazywać coraz to większą aktywność. Zwykle takie poposiłkowe bieganie wiąże się z chęcią wydalenia żywności przetworzonej. Pomyślałem sobie w związku z tym, że po co mam sprzątać terrarium po odchodach jeżeli można wyprowadzić węża na spacer. Jako, że Juanita jest dobrze wychowanym Lancetogłowem meksykańskim to po wypuszczeniu jej na trawę w pierwszej kolejności zajęła się kupą... Po załatwieniu potrzeby fizjologicznej Juanita udała sie w jej ostatnio ulubione miejsce czyli na skalnik... To jest dla niej prawdziwy raj... Nie dość, że bezpiecznie to tyle ciekawych zakamarków, że dnia nie starczyłoby na zwiedzenie wszystkich... Więc Juanita musi zawsze wybrać co tym razem jest warte odwiedzenia... Dzisiaj po dwukrotnym okrążeniu skalnika uznała, że krzak berberysu pomimo swoich strasznych kolców pozwoli mojej wężycy na poszerzenie horyzontu w pełnym tego słowa znaczeniu. Trochę się bałem na początku, że mój wąż się pokaleczy kolcami ale po chwili uznałem, że moje obawy są bezpodstawne... Tak sprawnie się wspinała, że miło było patrzeć... Zaczęła wspinaczkę zaraz przy samym głównym pniu by po chwili przemieścić się na zewnętrzne gałęzie po których zataczając okręgi wspinała się wyżej i wyżej... Co jakiś czas wystawiała łeb poza koronę krzewu by rozeznać się w sytuacji by znowu podejmować wspinaczkę... Gdy dotarła na wysokość metra ułożyła się wygodnie pośród liści i kolców i obserwowała totalnie wyluzowana otoczenie... Wreszcie kiedy stwierdziła, że już starczy wziąłem ją na ręce i zaniosłem do terrarium... Tam poszła sobie spać na półeczkę...

Przy okazji poniżej nowy filmik z Juanitą spacerującą po skalniku...


Migawka ze spaceru po skalniku - Video

Prawda, że wygląda jak prawdziwy Meksykański wąż królewski na Wyżynie Meksykańskiej?

Troszkę dzisiaj sprzątałem w terrarium u Juanity... W międzyczasie moja wężyca biegała po mnie. To po ręce to po szyi... Śmiałem się, że to taki mały dusiciel bo owinęła mi się wokoło szyi... ale ona jest taka malutka, że choćby chciała to by mi krzywdy nie zrobiła... Za to widok jest wspaniały - taki wężowy naszyjnik... Po sprzątaniu wpuściłem Juanitę do terrarium i podałem uprzednio przygotowaną kolację bo widziałem, że mój Lancetogłów meksykański chętnie coś by skonsumował.. Niestety tak się złożyło, że tylko jedną mysz masto miałem więc możliwe, że mój wąż ma jakiś taki niedosyt... Chociaż za posiłek się wzięła bez szczególnego zapału i możliwe, że na razie jej ta jedna mysz wystarczy... Oczywiście nie na długo... Po zjedzeniu kolacji Juanita poszła na półeczkę spać... Ostatnio zawsze tak robi po kolacji... Śpi tam jakieś dwie trzy godziny, a potem się chowa do kryjówki...

Dzisiaj myślałem, że moja Juanita rozniesie całe terrarium. Pod wieczór zaczęła biegać... skakać... latać... Tak właśnie latać też bo parę razy spadła z górnej szyny szyb przesuwnych... Cały czas próbowała też odsunąć szyby... Totalnie jej odbiło... Wreszcie wziąłem ją na zewnątrz. Akurat miałem pościelone łóżko więc ją puściłem na kołdrę. Chodziła po całym łóżku. Od czasu do czasu zaszywała się pod kołdrą, czasem wychodziła by poobserwować z krawędzi łóżka co się w pokoju dzieje. Nawet próbowała parę razy pójść w stronę psa... Oczywiści nie pozwoliłem jej... Po jakiejś godzinie si e wreszcie wybiegała więc spryskałem jej terrarium i ją wpuściłem. Teraz sobie leży mnie obserwuje jak piszę ciekawostki o niej...

Wczoraj Juanita ruszyła już na wycieczkę. Najpierw się napiła świeżej wody. Przykleiła się do poidła jak Smok Wawelski... Myślałem, że wypije całą wodę. Wreszcie ruszyła dalej. Ja zapobiegawczo spryskałem Juanicie podłoże tak by mogła się wypróżnić w zaplanowanym przeze mnie miejscu... Niestety mój wąż stwierdził, że należy mi zrobić trochę kłopotu i jakimś cudem zrobiła kupę we mchu w starym swoim domku wylinkowym... Musiałem jej domek wysprzątać, a z braku świeżego mchu wyścieliłem jej trocinami z topoli osiki... Jak zwykle Juanita od razu przekopała całe trociny... Po sprzątaniu Zostawiłem swojego Lancetogłowa meksykańskiego samego sobie.. Oczywiście zamknąłem uprzednio terrarium... Po jakiejś godzinie znowu odwiedziłem Juanitę... Odsunąłem szybę, a moja wężyca wyszła mi na ręce... Nagle zatrzymała się i zaczęła intensywnie węszyć moją skórę... Zastanowiłem się czego ona może chcieć... Chce mnie zjeść czy co? Nagle sobie przypomniałem cóż takiego wyczuła... Wcześniej jeden z naszych gekonów Luana wyszła mi właśnie na tą rękę wyszła... Juanita wyczuła potencjalny posiłek... Ale tylko potencjalny bo po pierwsze Luana to miły gekon... A po drugie Luana jest za duża dla Juanity... A po trzecie... Nawet bym ich sobie nie przedstawił bo by mogły się zestresować...

Wziąłem dzisiaj Juanitę na przechadzkę po pokoju... Pomyślałem niech się trochę porusza zanim dostanie kolację... Tym bardziej, że mój Lancetogłów meksykański uwielbia takie spacery... Prawie nic, no oprócz czujnych rąk pilnujących jej przed wejściem w dziwne miejsca, nie ogranicza jej wycieczek więc tak sobie chodzi i wącha poznaje teren wokół siebie... Od czasu do czasu podchodzi do mnie , a czasem się obraża i wchodzi na stół. Nie wiem czemu ale bardzo często wchodzi na stół ze szklana szybą i chodzi wokoło... Może struktura szkła jej odpowiada albo nie wiem... Oczywiście jak zwykle dzisiaj też na stole spacerowała... A w tym czasie ja podgrzewałem myszy masto... No wiadomo, że Juanity nie zostawiałem bez opieki bo kiedy byłem sprawdzać stan kolacji to brałem mojego węża ze sobą i tak spacerowałem do czasu kiedy wyczuła, że to kolacja dla niej... Kiedy tylko poczuła na mojej ręce zapach myszy od razu zaczęła szaleć... Węszyła... Machała językiem jak biczem... Na szczęście wtedy myszki były już gotowe do jedzenia... Wsadziłem Juanitę do terrarium i podałem jej jedzenie pincetą... Nad pierwszą myszką chwilę się zastanawiała by po chwili wystrzelić jak z katapulty... Owinęła ją swoim ciałem... Zaczęła naciągać i dusić jakby jej ofiara była żywa... W chwilę potem mysz zniknęła w środku.... Po jakimś czasie, kiedy już pierwszą porcję sobie ułożyła w żołądku wziąłem drugą mysz pincetą... Chciałem podać jak zwykle na podłoży terrarium ale... Nie zdążyłem bo mi ją wyrwała z pincety jeszcze w powietrzu... Od razu ją owinęła... Niedługo potem po myszy pozostało tylko wspomnienie i zgrubienie na ciele mojej wężycy... A Juanita jak zwykle chwilę odpoczęła i poszła na półkę by sobie spać i wchłaniać swój posiłek by być silną i zdrową przedstawicielką gatunku Lampropeltis mexicana mexicana...

Dzisiaj była w miarę ładna pogoda, a Juanita miała ochotę na spacerowanie... Widząc ją tak chętną do biegania wziąłem ją kolejny raz na ogródek... Wypuściłem ją w trawę prawie przy samym domu, a mój Lancetogłów meksykański rozpoczął swą długą podróż poprzez pół ogródka... Najpierw Juanita odwiedziła swój wychodek... Chyba tylko z czystej ciekawości bo tym razem nawet siku nie zrobiła. No ale czego tu oczekiwać kiedy już tyle razy wydalała od ostatniego posiłku? Pod bukszpanem spędziła tylko chwilkę by od razu wyruszyć przez chodnik w kierunku sosen... Wiadomo sosny to jej sercu miłe miejsce... Tym razem jednak przystanęła tam na krótko bo miała w planie zwiedzanie prawdziwej atrakcji turystycznej... Po odpoczynku i chwili zastanowienia mój Lampropeltis mexicana znowu przekroczył nagrzany chodnik i skierował swe kroki w kierunku południowo-zachodnim gdzie na horyzoncie ukazał się skalnik... Ciąg dalszy "MEKSYKAŃSKI WĄŻ... NASKALNIKOWY?" »

Wczoraj Juanita była w ciągu dnia dosyć aktywna więc postanowiłem ją wyprowadzić na spacer. Wziąłem ją jak zwykle najpierw puściłem pod bukszpanem z nadzieją, że jak zwykle od razu zrobi tam kupę... Nie zawiodłem się na niej... Mój Lancetogłów meksykański jak piesek wypróżnia się na dworze... I to zawsze pod krzaczkiem bukszpanu.. Może niektórym wyda się to dziwne ale ja w tym nic dziwnego nie widzę... Po prostu warunki czyli wilgotność w tym miejscu działa na węża jak środki regulujące wyróżnianie... Po wypróżnieniu Juanita zaczęła swój półgodzinny spacerek po ogródku co jakiś czas odpoczywając pod choinkami... Jak zwykle na dłużej zatrzymała się pod sosną bo to jej taki mały ośrodek wypoczynkowy... Lubi tam sobie leżeć. Wygląda na to, że odpowiednio rozproszone światło przez igły sosny oraz specyficzne podłoże dają mojej wężycy względne poczucie bezpieczeństwa...

Przedwczoraj czyli w piątek Juanita zrzuciła wylinkę. Trochę byłem zawiedziony bo cały dzień się przygotowywałem żeby jej podczas linienia porobić jakieś zdjęcia, a tu nic... Nie miała zamiaru na mnie czekać tylko skorzystała z tego, że jestem zajęty klejeniem parapetów na dworze i szybciutko zrobiła co miała do zrobienia... Trudno... Taka już jest wstydliwa... Ale już na kolację to nie miała zamiaru mnie robić w konia... No bo przecież to ja jej podaję posiłki... Tak więc bez większych niespodzianek mój Lancetogłów meksykański wciągnął jedną mysz masto i szczurzego oseska... Ciekawe jest to (no może nawet trochę niepokojące), że Juanita zazwyczaj po połknięciu pierwszej porcji dziwnie się zachowuje... już o tym pisałem kiedyś... Po prostu wycofuje z żołądka karmówkę aż do przełyku... Coś jakby sobie jedzonko dokładniej układała... Na szczęście dotychczas za każdym razem połykała z powrotem ale wygląda to jak zwracanie pokarmu... Nie wiem co to ma być tym bardziej, że kiedy już łyka drugą porcję to taki odruch się nie powtarza...