Wąż

Długo nic nie pisałem... Ale jedna jest zasada u mnie, że podczas świąt oraz w trakcie mojego letniego urlopu nie kożystam z komputera poza niezbędne minimum... Czyli w zasadzie odbieranie samych maili... Chociaż czas świąteczny już minął to dla mnie był przedłużony o jeden dzień... Taki mały prezent gwiazdkowy od kodeksu pracy, który gwarantuje mi dzień wolny za święto wypadające w sobotę... Ja za ten gest dziękuję bowiem miałem dzięki temu cztery dni wolnego, kiedy to mogłem się do woli opychać... A jako, że mowa o opychaniu to nie można nie wspomnieć, że i moja Juanita też miała w piątek swój świąteczny obiadek czy to kolację... Zjadła dużego szczurzego oseska... Próbowałem jej dać jeszcze jednego zdecydowanie mniejszego ale moja wężyca poszła spać... Widać ten jeden jej wystarczył... Co prawda nie na całkiem długo bo już wczoraj harcowała po całym terrarium i teraz też sobie spaceruje chociaż trochę przystopowała bo wygląda na to, że niedługo kolejny raz zrzuci wylinkę... Już teraz zrobiła się ciemniejsza i częściej przebywa we mchu gdzie ma więcej wilgoci niż gdziekolwiek indziej w terrarium... Na tej krótkiej relacji dzisiaj kończę bo jeszcze ma wolne więc póki co komputer musi odpoczywać... Obiecuję jednak, że znowu się odezwę by opisać cóż tam nowego u Juanity słychać...

Wczoraj czy raczej przedwczoraj nie pisałem o nowej budowli w terrarium Juanity. Nie pisałem dlatego, że wystarczającym wydarzeniem było dołożenie kilograma nowych kamieni... Juanita się nimi tak ochoczo zajęła, że pomyślałem by opis nowej niby sypialni dla mojego węża opisać dopiero dzisiaj... Ale jeszcze nie o tym... Najpierw się muszę pochwalić, a może raczej mój Lancetogłów meksykański wesołą nowiną... Jaka to nowina?! Juanita dostała dzisiaj na kolację dużego oseska szczurzego. Takiego dużego, że jego głowa była większa od głowy mojej wężycy... Po prostu wielkości dorosłej myszy... I co? No właśnie sam byłem zaskoczony... Moja pupilka bez żadnych ceregieli i bez marudzenia zjadła podane danie na kolację czy może wczesne śniadanie... Więc wychodzi na to, że nawet rozmiar nie ma większego znaczenia tylko ochota czy chęć spożycia posiłku... No nic cieszę się i już, a Juanita śpi na powiększonej półce i pięknie wygląda...
Ale teraz wracam do moich wariacji na temat mchu... Specjalnie się poświęciłem i w ten mróz wyszedłem na ogródek by wydobyć spod grubej warstwy śniegu niezmierzone ilości świeżego mchu...

Wczoraj będąc w sklepie wpadłem na pomysł żeby dokupić Juanicie jeszcze kilogram kamyczków. Czemu taki pomysł? No bo Juanita tak sobie upodobała przekopywanie owych otoczaków, że aż żal, że ich tak mało miała. Dokupiłem średniej wielkości w kolorze podchodzącym pod czerwień. Oczywiście zaraz po powrocie ze sklepu wygotowałem kamyki i po wystudzeniu wrzuciłem je do terrarium... Mój Lancetogłów meksykański od razu skorzystał z okazji i zaczął próby zakopania się. Bardzo pociesznie przy tym szaleństwie Juanita wyglądała... Bo co udało jej się trochę głowę schować to zaraz kamyk się obsuwał i była znowu na wierzchu... To ona znowu brała się za robotę i ponownie próbowała się schować...

Wczorajszego dni kiedy karmiłem Juanitę przeżyłem straszny stres! Postanowiłem wieczorem, że nakarmię mojego Lancetogłowa meksykańskiego nowo nabytymi oseskami... Jak zwykle rozmroziłem je w ciepłej wodzie i po osuszeniu podałem pierwszego... Juanita nie miała żadnych oporów przed schwytaniem karmówki w pyszczek i schrupaniem kolacji. Połknęła tego oseska bez żadnych problemów. kiedy zobaczyłem, że kluska pokarmu wpadła do żołądka... Otworzyłem terrarium i podałem kolejnego... Troszkę większego ale nie za dużo... Juanita przez chwilę popatrzyła... Gdy nagle... Aż mi się zimno w momencie zrobiło...

W sobotę byłem na giełdzie tarrarystycznej w Katowicach. Ciekawe doświadczenie... Takiej ilości zwierząt egzotycznych zgromadzonych w jednym miejscu w życiu jeszcze nie widziałem. Od najmniejszych owadów po masywne dusiciele... Oczywiście moją uwagę przykuwały w większej mierze połozowate... Jakoś nie wiem czemu nie przekonują mnie ani pytony ani węże boa... Cóż może to jakiś rodzaj solidarności z Juanitą... A może z gatunkiem Lampropeltis mexicana? Jedno wiem na pewno tych przedstawicieli było jak na lekarstwo... Zdarzały się oczywiście jakieś małe Lancetogłowy meksykańskie ale tylko greeri czy thayeri ale czystej odmiany barwnej mexicana znalazłem chyba tylko dwa... Chodzi mi tu o młode węże... Oprócz tych małych sznurówek znalazłem tam trzy dorosłe. Dwie akurat u pana doktora u którego zdarzyło mi się z Juanitą zagościć... Bardzo ładne węże... Tak naprawdę to pierwszy raz widziałem Lancetogłowa meksykańskiego mexicana dorosłego... No jest co podziwiać... A tak w ogóle to jeśli chodzi o giełdę to...

Wreszcie się dzisiaj zabrałem za dostosowanie półki do wygrzewania dla Juanity. Jak ostatnio zauważyłem moja wężyca miała niejaki probleb aby się na owej półce ułożyć... Jak się nie zwinęła to i tak się nie mogła cała zmieścić, przez co musiała się wygrzewać na raty. Widziałem, że bardzo jej to doskwiera i by nie męczyć jej więcej postanowiłem temu zaradzić. Poszukałem trochę w skrzynce z rzeczami do terrarium i znalazłem tak parę kawałków kory z dębu korkowego zwane potocznie korkiem, a samo drzewo korkowcem. Po dopasowaniu korka postanowiłem go przykleić...

Nie miałem wczoraj jakoś natchnienia żeby cokolwiek o mojej Juanicie napisać... Nie wiem czemu bo tyle się działo, że jest co opisywać... Ja pisałem wcześniej Juanita bezwzględnie sobie upodobała nową, mchową kryjówkę, z której jest niezmiernie zadowolona... Nawet w chwili obecnej tam sobie siedzi mimo, że już przeszła wylinkę... W zasadzie w tej chwili jej jedynym, słusznym schronieniem wydaje się być ten mój nowy wynalazek... gdzie mój Lancetogłów meksykański wygląda jak rasowy dziki wąż... Akurat na zdjęciu nie korzysta ze swojej kupy zielska ale i tak jak widać miło jej się na niej leży... Ale wracając do wylinki...

Jakże miłym dla mnie jest fakt, że nowa kryjówka spodobała się Juanicie. Aż mi się wierzyć nie chciało jak ona chętnie tam teraz przebywa... Siedzi poplątana z wilgotnym mchem i sztucznymi liśćmi i tylko co jakiś czas zmienia pozycję... Jak na zdjęciu widać już jest w drugiej fazie linienia ale pomimo zmętnienia oczu przez co prawie nic nie widzi to kiedy robiłem mały porządeczek w terrarium Juanita wystawiła głowę... Chyba po to by mnie powitać... Chciała nawet się wywlec ze kupy mchu by do moich rąk podejść ale ja zdążyłem swoje zrobić i moja wężyca na powrót zakopała się w stercie mokrego mchu... Widok jej jest niesamowity... Niestety zdjęcia tego nie oddają ale dokładnie to przypomina takiego dzikiego węża schowanego przed oczami gapiów... Niech tam sobie siedzi i namaka bo dobrze jej to zrobi... Chociaż zauważyłem, że co jakiś czas wychodzi z mokrej kryjówki i idzie się podsuszyć... Pod lampę grzewczą... No właśnie! W najbliższym czasie będę musiał powiększyć półkę bo moja mała sie powoli nie mieści i musi leżeć na raty... Ale to dopiero po zrzuceniu wylinki...

Powstała w mej głowie nowa koncepcja. W związku z tym, że poprzednio wykonany przeze mnie domek, który z mozołem wydłubałem w kawałku pnia z wierzby płaczącej stał się dla Juanity zbyt mały... pomyślałem, ze czas na jakąś małą zmianę. Jako, że węże w naturze żyjące mają do swojej dyspozycji naturalne kryjówki między innymi wilgotne kupy gnijących liści gdzie chętnie się zagrzebują aby nawilżyć ciało przed zrzuceniem wylinki... Postanowiłem stworzyć taką dziwną kryjówkę dla Juanity... Faktem jest, że nie sprawiło mi to zbytnich trudności bo cóż jest trudnego w rozłożeniu garści wilgotnego mchu przetykanego liśćmi? Na pewno jest to łatwiejsze zadanie od dłubania w drewnie... A ile radości dla mojej wężycy? Jak widac na zdjęciach chyba sporo bo od razu kiedy tylko owa kryjówka pojawiła się już na placu budowy mój Lampropeltis mexicana mexicana z wielkom zapałem zakopał się w masie mchu i tyle go widzieli... Mam nadzieję, że taka właśnie kryjówka się dobrze sprawdzi podczas procesu linienia. A proces ten u Juanity już daleko zaszedł... Juanita dzisiaj właśnie zaczęła przybierać mętny kolor co wróży niedługo wylinkę...

Wczorajsze karmienie Juanity było totalną porażką... Kupiłem dla niej żywe oseski szczurze, które przed podaniem musiałem... "inhumować" (cyt. Terry Pratchet). Wziąłem więc największego i... myśląc, że jest już martwy... Podałem Juanicie... Ta go złapała w pysk... I zaczęła się nim zajmować gdy nagle osesek zaczął się ruszać... Juanita próbowała z nim coś zrobić kręciła się wokoło ściskała... Po jakimś czasie osesek znieruchomiał... Juanita zaczęła go powoli wciągać gdy okazało się, że chyba jest za duży... Moja wężyca zostawiła karmówkę i odeszła... Niestety jakoś się chyba zraziła do jedzenia bo w tej chwili nawet nie spojrzy nawet na takie maluchy, które bez problemu zawsze łyka... Szkoda... Bo właśnie powoli się zabiera za linienie i fajnie by było gdyby jeszcze przed ty procesem zjadła coś pożywnego... Trudno będzie trzeba dać jej spokój z karmieniem przynajmniej na dwa... trzy dni... A jeżeli się intensywniej zabierze za linienie to dopiero jej podam jedzonko po zrzuceniu wylinki... Jak na razie siedzi sobie na wilgotnym mchu od czasu do czasu harcując dziko po całym terrarium...